جدول جو
جدول جو

معنی طاس آبگون

طاس آبگون
کنایه از آسمان، طارم اطلس، کلّۀ خضرا، طاق فیروزه، چرخ کبود، طارم نیلگون، چرخ گردان، کلّۀ نیلوفری، رواق چرخ، خرگاه گردان، طاق خضرا، چرخ چنبری، چرخ اخضر، چرخ مقوّس، رواق نیلگون، چرخ آبنوس، قلزم نگون، چرخ مینا، چرخ نیلوفری، چرخ دوّار، رواق کبود، گنبد لاجوردی، چرخ گردان، طاس افلاک، چتر کحلی، طاق مقرنس، طارم اخضر، چرخ دوّار، قبّه خضرا، طاق ازرق، پردۀ نیلگون، چرخ چنبری، طاق کحلی، گنبد کبود، چرخ مینا، چرخ آبنوس، چرخ مقوّس، چتر آبگون، چرخ بلند، تشت غربالی، چرخ کبود، رواق زبرجد، چرخ روان، چرخ بلند، چرخ اخضر، خرگاه مینا، طاق نیلوفری، چتر مینا، طارم فیروزه، دریای اخضر، چرخ خضرا، گنبد طارونی، طاس نگون، چرخ خضرا، طاق مینا، چرخ نیلوفری، سقف مینا، رواق فلک، چرخ دولابی، چرخ روان، خرگاه سبز، طاق طارم، سقف لاجورد، چادر لاجوردی، طاق لاجوردی، چرخ دولابی
تصویری از طاس آبگون
تصویر طاس آبگون
فرهنگ فارسی عمید

واژه‌های مرتبط با طاس آبگون

طاس آبگون

طاس آبگون
به معنی طارم نیلگون است که کنایه از آسمان باشد. (برهان)
لغت نامه دهخدا

طاس نگون

طاس نگون
کنایه از آسمان، طاقِ خَضرا، چَرخِ رَوان، چَرخِ چَنبری، رِواقِ فَلَک، چَرخِ دولابی، چَرخِ دَوّار، چَرخِ کَبود، طاس اَفلاک، کِلِّۀ خَضرا، گُنبَدِ کَبود، چَرخِ گَردان، چَرخِ رَوان، پَردِۀ نیلگون، چَرخِ بُلَند، چَرخِ اَخضَر، سَقفِ لاجِورد، گُنبَدِ لاجِوَردی، چَرخِ نیلوفَری، چَرخِ چَنبری، چَرخِ خَضرا، طاقِ فیروزِه، قُبِّهِ خَضرا، طاقِ مینا، چَرخِ خَضرا، طاقِ مُقَرنَس، چَترِ کُحلی، خَرگاهِ گَردان، طارَمِ فیروزِه، قُلزُمِ نِگون، چَرخِ آبنوس، چَرخِ دَوّار، رِواقِ زِبَرجَد، گُنبَدِ طارونی، چَرخِ نیلوفَری، چَرخِ اَخضَر، طاقِ کُحلی، رِواقِ چَرخ، سَقفِ مینا، چادُرِ لاجِوَردی، رِواقِ نیلگون، تَشتِ غَربالی، چَرخِ دولابی، طاقِ طارَم، چَرخِ بُلند، خَرگاهِ سَبز، طارَمِ اَخضَر، چَرخِ گَردان، کِلِّۀ نیلوفَری، طاقِ نیلوفَری، طارَمِ اَطلَس، طاقِ لاجِوَردی، چَرخِ مُقَوَّس، دَریایِ اَخضَر، طاسِ آبگون، چَرخِ آبنوس، چَرخِ مُقَوَّس، طاقِ اَزرَق، طارَمِ نیلگون، چَرخِ مینا، چَرخِ مینا، چَترِ مینا، خَرگاهِ مینا، چَرخِ کَبود، چَترِ آبگون، رِواقِ کَبود
طاس نگون
فرهنگ فارسی عمید

طاس نگون

طاس نگون
کنایه از آسمان است و عربان فلک خوانند. (برهان). کنایه از فلک و آسمان است. (ناظم الاطباء)
لغت نامه دهخدا