معنی استوارکار
- استوارکار
- ویژگی آنکه کارش بر بنیاد و اساس محکم و متین است، باتدبیر، عاقبت اندیش،
برای مثال زاین استوارکار وزیر خجسته پی / این دولت خجسته چو کوه استوار باد (مسعودسعد - ۹۵)
واژههای مرتبط با استوارکار
استوارکار
- استوارکار
- محکم کار. آنکه شغلش بر بنیادی متین باشد. حکیم. (دهار) (منتهی الارب). سنبر. (منتهی الارب). حازم:
زین استوارکار وزیر خجسته پی
این دولت خجسته چو کوه استوار باد.
مسعودسعد.
استوارکاری
- استوارکاری
- حزم. (زمخشری).
- استوارکاری کردن، احتیاط
استوارگیر
- استوارگیر
- محتاط
استوارساق
- استوارساق
- که ساق پای محکم دارد: هملّس، مرد استوارساق نیک تیزرو. (منتهی الارب)
استادکار
- استادکار
- کسی که عده ای را در صنعتی یا حرفه ای آموزش می دهد، سرپرست و بزرگ تر کارگران در کارگاه صنعتی
استادکار
- استادکار
- ماهر و مسلط و متخصص در صنعتی یا حرفه ای. در لفظ عامیانه اوساکار، کارفرما
استواران
- استواران
- جمع اُستُوار، معتمدان، اَمینان
استادکار
- استادکار
- اُستاکار. ماهر مسلط در صنعت یا حرفه ای:
شاگردپیشگان و خریطه کشان وی
استادکار تیر سپهرند بر زمین.
سوزنی
استاکار
- استاکار
- بر صنعتگران از نجار و کفش دوز و یا کارگران فنی که در کار خبره و استاد باشند اطلاق میشود و زیر دستان آنان را شاگرد مینامند