معنی گریزنده
- گریزنده
- فرار کننده، کسی که از دست دیگری یا از برابر چیزی می کند
واژههای مرتبط با گریزنده
گریزنده
- گریزنده
- فرار کننده فرار، فارغ برکنار: خداوند بخشایش و راستی گریزنده از کژی و کاستی، ترسو: به پرموده گفت: ای گریزنده مرد تو گرد دلیران جنگی مگرد خ، جمع گریزندگان
گریزنده
- گریزنده
- احترازکننده. فرار کننده. آبِق. داعِل. هارِب. نَفور. (منتهی الارب) :
گریزندگان را در آن رستخیز
نه روی رهایی نه راه گریز.
فردوسی.
تنی دید چون موی بگداخته
گریزنده جانی به لب تاخته.
نظامی.
چو بر جنگ شد ساخته سازشان
گریزنده شد دیو از آوازشان.
نظامی.
، بمجاز ترسو:
به پرموده گفت ای گریزنده مرد
تو گرد دلیران جنگی مگرد.
فردوسی.
، بدور. برکنار. فارغ:
خداوند بخشایش و راستی
گریزنده از کژی و کاستی.
فردوسی
گمیزنده
- گمیزنده
- حلال
گرازنده
- گرازنده
- کسی که از روی ناز و تکبر راه می رود، خرامنده،
برای مِثال دلیری کند با من این نادلیر / چو گور گرازنده با شرزه شیر (نظامی۵ - ۸۲۳)
گرازنده
- گرازنده
- از روی ناز و تکبر خرامنده: دلیری کند با من آن نا دلیر چو گور گرازنده با شرزه شیر. (نظامی)
گمیزنده
- گمیزنده
- شاش کننده ادرار کننده، جمع گمیزندگان
گمیزنده
- گمیزنده
- کسی که گمیز میکند. شاش کننده. بول کننده
گرازنده
- گرازنده
- از روی ناز وتکبر خرامنده و به راه رونده. (برهان) :
نوازنده بلبل به باغ اندرون
گرازنده آهو به راغ اندرون.
فردوسی.
دل افروز بدنام آن خارکن
گرازنده مردی به نیروی تن.
فردوسی.
دلیری کند با من آن نادلیر
چو گور گرازنده با شرزه شیر.
نظامی.
گوزن گرازنده در مرغزار
ز مردم گریزد سوی کوه و غار.
نظامی.
بلا که دید گرازنده ترز آهوی نر
پری که دید خرامنده تر ز کبک دری.
ازرقی
ریزنده
- ریزنده
- کسی که چیزی را بر زمین یا از ظرفی به ظرف دیگر جاری می کند
