در علوم ادبی حشوی که بود و نبودش یکسان باشد، یعنی نه خوب باشد و نه بد مانند ای دلربا برای مثال ز هجر روی تو ای دلربای سیمین تن / دلم ندیم ندم شد تنم عدیل عنا
حشوی که بر زیبائی نیفزاید، و عیبی نیز وارد نسازد. شمس قیس آرد: گر خیره مرا زیر و زبر خواهی کرد از عمر خود ای دوست چه بر خواهی کرد. لفظ ’ای دوست’ حشو متوسط است چه هر چند در عذوبت و رونق شعر مدخل ندارد عیبی به لفظ و معنی آن لاحق نمی گرداند. (المعجم فی معاییر اشعار العجم ص 281)
