معنی شهروزه
- شهروزه
- گدایی که هر روز در قسمتی از شهر می گردد و گدایی می کند،
برای مثال شاهیم نه شهروزه لعلیم نه بهروزه / عشقیم نه سرمستی مستیم نه از سیکی (مولوی - مجمع الفرس - شهروزه)
واژههای مرتبط با شهروزه
شهروزه
- شهروزه
- گدایی را گویند که هر روز بر دور یکی از محلات شهر و کوچه و بازار بگردد و گدایی کند. (برهان) (از ناظم الاطباء) (جهانگیری) (رشیدی) (از انجمن آرا) (از آنندراج) :
شاهیم نه شهروزه، لعلیم نه بهروزه
عشقیم نه سرمستی، مستیم نه از سیکی.
مولوی
شهرویه
- شهرویه
- نام دختر خسروپرویز پادشاه ساسانی
بهروزه
- بهروزه
- خوشبخت، سعادتمند، نام همسر شاه اسماعیل صفوی
بهروزه
- بهروزه
- بلور کبود شفاف کم قیمت
بهروزه
- بهروزه
- بهروز، خوشبخت، نیک بخت، نوعی بلور کبود رنگ و شفاف، برده
بهروزه
- بهروزه
- بمعنی بهروز است که بلور کبود صاف کم قیمت باشد. (ازبرهان). بهروج. بهروجه. بهروز. بلور کبود در نهایت صافی و لطافت و خوش رنگ و بغایت کم بها. (رشیدی) (جهانگیری). بهروجه. بهروز. بهروج. بلور کبود شفاف کم قیمت. (از ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین) :
شاهیم نه شهروزه طفلیم نه بهروزه
عشقیم نه سردستی مستیم نه از سیکی.
مولوی.
شهرویه
- شهرویه
- نام دختر پرویز و خواهر پوران دخت. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 25)
شهروز
- شهروز
- رودی بزرگ، شاهروز، روز شاهان، شهرود نام سازی باستانی، شاه روزگار، داری بخت و روز شاه، نام شهری که خسروپرویز پادشاه ساسانی بنا کرد
پیروزه
- پیروزه
- در اوستا لقب هوشنگ پسر سیامک پادشاه داستانی ایران، عنوان هر یک از پادشاهان سلسله داستانی
