معنی گنده دماغ

گنده دماغ: گنده بینی، کسی که بینیش بد بو باشد، کنایه از متکبر، مغرور، کنایه از بدخلق

تصویری از گنده دماغ — تصویر گنده دماغ

فرهنگ فارسی عمید

واژه‌های مرتبط با گنده دماغ

گنده دماغ

گنده دماغ: کسی که بینی اش بوی بد دهد: گنده دماغی بنفشه بوی نه کالوخ گنده دهانی کرفس خای نه کیکیز. (سوزنی)، متکبر مغرور، زود رنج، بد خلق

فرهنگ لغت هوشیار

گنده دماغ

گنده دماغ: متکبر و سرکش. (آنندراج). متکبر و باغرور و بددماغ. (ناظم الاطباء) :
مالیخ کاخ پخته بد اندر دماغ خویش
زآن کاخ خویشتن را گنده دماغ کرد.
سوزنی.
، آنکه از هر چیز زود قهر کند. زودرنج، آنکه بینی او بوی بد بدهد:
گنده دماغی بنفشه بوی نه کالوخ
گنده دهانی کرفس خای نه کیکیز.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

گنده دماغ

گنده دماغ: افاده دار، بددماغ، پرافاده، پرفیس وافاده، متکبر، مغرور
متضاد: افتاده، متواضع

فرهنگ واژه مترادف متضاد

گنده دماغی

گنده دماغی: حالت و کیفیت گنده دماغ

گنده دماغی

فرهنگ لغت هوشیار

گنده دماغی

گنده دماغی: صفت و حالت گنده دماغ. رجوع به گنده دماغ شود

لغت نامه دهخدا

گند دماغ

گند دماغ: متکبر بد دماغ: گفت: حالا تو هم برای من ناز میکنی ک راستی که تازگیها خیلی گند دماغ شده ای

فرهنگ لغت هوشیار

گنده دهان

گنده دهان: کسی که دهانش بوی بد بدهد

گنده دهان

فرهنگ فارسی عمید

گنده دهان

گنده دهان: کسی که دهانش بوی بد دهد گنده دم: ز نخ چو پشت پلنگ و نغوله چون دم سگ چو شیر گنده دهان سهمناک چون کفتار. (سوزنی)

فرهنگ لغت هوشیار

گنبد دماغ

گنبد دماغ: کام و کاخ دماغ. (آنندراج). حنک و سقف دهان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا