معنی اواسط

فرهنگ واژه فارسی سره

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی معین

اواسط: جَمعِ واژۀ اوسط. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات). میانه و میانه تر. (غیاث اللغات). وسط و میانه و میان.
- اواسط ماه، میانه های ماه.
- اواسط ناس، مردمان میانه حال که نه چندان توانگر باشند ونه فقیر. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

اوساط: جَمعِ واژۀ وَسَط. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).
- اوساط ناس، مردمان عادی، نه بزرگ نه خرد. طبقۀ متوسط: چنانکه ملوک را از آن فواید تواند بود اوساط مردمان را هم منافع حاصل تواند شد. (کلیله و دمنه)

لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

واژه‌های مرتبط با اواسط