مست و مخمور و خمار افتاده از شراب. مخمور. با خمار. (ناظم الأطباء). شراب زده. سخت مست و لایعقل. سیه مست. مست و بیخود از خود. (از یادداشت مؤلف). شراب زده را گویند و آن شخصی است که به سبب بسیار خوردن شراب بدحال باشد به مرتبه ای که هیچ چیز نتواند خوردن و میل به هیچ چیز نداشته باشد. (برهان). کسی را گویند که به سبب کثرت خوردن شراب هیچ نتواند خورد و آن را شراب زده نیز گویند. (فرهنگ جهانگیری). کسی را که به سبب کثرت می خوردن نتواند شراب و طعام خورد گویند. (انجمن آرا). می زد. شخصی را گویند که به سبب پرخوردن شراب میل به چیزهایی دیگر نکند. (آنندراج). آنکه از بسیار خودن شراب بیمار گشته و هیچ نتواند بخورد. ج، می زدگان. (ناظم الاطباء) : راحت کژدم زده کشتۀ کژدم بود می زده را هم به می دارو مرهم بود. منوچهری. مونس غم خواره غم وی بود چاره گر می زده هم می بود. نظامی. ای تو مقیم میکده هم مستی و هم می زده تشنیعهای بیهده چون میزنی ای بی هنر ؟ مولوی
نعت مفعولی از پی زدن. پی بریده: خران گور گریزان تیر هجو منند به داس پی زده و در کمند مانده قفا. سوزنی. معقور، ستور پی زده که بر پای آن صدمه ای یا جراحتی وارد آمده باشد. خیل عقاری، اسپان پی زده. عقیر، ستور پی زده. عقیره، پی زده از ساق... (منتهی الارب)
شراب خوردن. می خواری کردن. باده خوردن: با عشق محرمیم چه خیزد ز دست عقل خود کیست شحنه چون می با پادشا زنیم. قاآنی. ما خیمه به صحرای میامی زده ایم با چنگ و رباب می پیاپی زده ایم. (منسوب به ملک الشعراء بهار)
