معنی زن دوست
- زن دوست
- زن باره، مردی که زنان را دوست دارد، زن دوست، زن باز
واژههای مرتبط با زن دوست
زن دوست
- زن دوست
- آنکه میل و دلبستگی بسیار به زنان دارد دوستدار زن زنبارگی
من دوست
- من دوست
- دهی از دهستان لادیزاست که در بخش میرجاوۀ شهرستان زاهدان واقع است و 100 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)
وطن دوست
- وطن دوست
- کسی که وطن خود را دوست دارد، میهن دوست، میهن خواه
کم دوست
- کم دوست
- کسی که دوستان وی اندک باشند: (اگر خواهی که کم دوست نباشی کینه مدار خ)
وطن دوست
- وطن دوست
- میهن دوست وطن پرست (زخون وطن دوستان مست یکسر چومیخواره ازباده ارغوانی) (بهار)
ابن دوست
- ابن دوست
- ابوسعید عبدالرحمن بن محمد. ادیب و لغوی خراسانی در قرن پنجم هجری. شاگردجوهری صاحب صحاح. و او را کتبی در نحو و لغت هست
غنادوست
- غنادوست
- از قرای سرخس. (از معجم البلدان). قریه ای است از قرای خوارزم. (انجمن آرا) (آنندراج) (انساب سمعانی)
می دوست
- می دوست
- باده پرست. می پرست. می باره که میگساری را دوست دارد:
فرسته کسی ساز دانش پذیر
نهان بین و پاسخ ده و یادگیر...
نه دوروی باید نه پیکارجوی
نه می دوست از دل نه بسیارگوی.
اسدی (گرشاسبنامه ص 266).
و رجوع به می پرست شود
بن دوسن
- بن دوسن
- بن دوسن