معنی شوره گز

فرهنگ لغت هوشیار

شوره گز: شوره گژ. (یادداشت مؤلف). نوعی از درخت گز باشد. (برهان) (فرهنگ فارسی معین). قسمی از گز. (ناظم الاطباء). نوعی از درخت گز است و آن را به تازی اثل گویند. (فرهنگ جهانگیری). درخت گز که در زمین شوره روید. (رشیدی) (غیاث اللغات) (آنندراج). اثل. (زمخشری). ثمر آن گزمازک و حبهالاثل است. قسمی از گز و طرفاء. (یادداشت مؤلف). نوعی از درخت گز. (غیاث) : ناگاهانه آن بند خراب شد و آن بستان و آن قوم هلاک شدند و بدل هر درختی شوره گزی پدید آمد. (قصص الانبیاء ص 178)

لغت نامه دهخدا

غوره گز: قوره گز. نام درختی است که در نواحی مختلف به نامهای گز شاهی، گَزلی و کِرِه معروف است. رجوع به گز شاهی و درختان جنگلی ایران تألیف ثابتی ص 147 شود

لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

شوره سر: پوسته هاس ریزی که بواسطه قارچهای کچلی یا عارضه دیگر از پوست سر جدا میشود و لابلای موها جا می گیرد

فرهنگ لغت هوشیار

شوره سر: در پزشکی پوسته های ریز که به واسطۀ قارچ های کچلی یا عارضۀ دیگر از پوست سر جدا می شود و در لا به لای موها جا می گیرد

فرهنگ فارسی عمید

بوته گز: دهی از دهستان مشهد ریزه میان ولایت باخرز است که در بخش طیبات شهرستان مشهد واقع و 113 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

کوره مز: شیر مخلوط با دوغ و گورماست. (ناظم الاطباء). غذایی از شیر و ماست. (از اشتینگاس)

لغت نامه دهخدا

واژه‌های مرتبط با شوره گز