معنی خوش برش

خوش برش: ویژگی لباسی که پارچۀ آن خوب بریده و دوخته شده باشد

تصویری از خوش برش — تصویر خوش برش

فرهنگ فارسی عمید

واژه‌های مرتبط با خوش برش

خوش برش

خوش برش: خیاطی که لباس را خوب می برد و نیک میدوزد خوشدست، جامه ای که برش و دوخت آن نیک باشد

فرهنگ لغت هوشیار

خوش برش

خوش برش: خوش قطع (جامه). جامه ای که برش آن نکوست. (یادداشت مؤلف) ، کنایه از خوش اندام و خوش هیکل است. نه فربه نه لاغر. آنکه ترکیب قد و قامت او نکوست

لغت نامه دهخدا

خوش برش

خوش برش: برش دار، قاطع، کاردان، مدبر، خوش دست، خوش دوخت

فرهنگ واژه مترادف متضاد

خوش باش

خوش باش: شادمان، شاد باش

دیکشنری اردو به فارسی

خوش باش

خوش باش: خوشباشنده، خوش آمد که تملق باشد. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی) ، خوش آمدگو:
بغفلت عمر شد حافظ بیا با ما بمیخانه
که شنگولان خوشباشت بیاموزندکاری خوش.
حافظ

لغت نامه دهخدا

خوش باش

خوش باش: زمینهایی که بکسی که طرف میل باشد می بخشند بشرطی که آن شخص چیز کمی بصاحب داده و در وقت احضار بخدمت دیوانی حاضر باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خوش ترش

خوش ترش: مَلَس. طعم ترشی آمیخته باشد با شیرینی، چون طعم آلو و مانند آن. (یادداشت مؤلف) :
برگ می صبوح کن سرکه فروختن که چه
گرچه ز خواب جسته ای خوش ترش گرانسری.
خاقانی.
خوش ترش زردچهره آبی را
طبع مرطوب و لون محرور است
شاخ امرود گوئی و امرود
دسته و گرد نای طنبور است.
(از تاج المآثر)

لغت نامه دهخدا

خوش برگ

خوش برگ: کنایه از صاحب ثروت و باسامان. (آنندراج) :
نخواهم دل از او خوش برگ گردد
که مفلس زود شادی مرگ گردد.
زلالی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خوش برشی

خوش برشی: حالت خوش برش. حالت خوش قطع. حالت برشی نکو داشتن. نیک برشی. نیک اندازگی. (یادداشت مؤلف) ، نیک اندامی. خوش هیکلی. خوش اندازگی. خوش قد و قامتی. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا