معنی چاشت دان
- چاشت دان
- ظرفی که غذای چاشت را در آن بگذارند، ظرف نان و طعام
واژههای مرتبط با چاشت دان
چاشت دادن
- چاشت دادن
- طعام دادن بوقت چاشت
چاشت دادن
- چاشت دادن
- طعام دادن بوقت چاشت را گویند که یک پاس از روز است. (برهان). کنایه از طعام دادن گاه ظهر. (فرهنگ ناصری) (آنندراج). طعام چاشت به کسی دادن. غذای چاشت دادن. هنگام چاشت طعام دادن، تَغدِیَه، چاشت دادن. (تاج المصادر بیهقی) ، کنایه از سیر کردن چیزی. (فرهنگ ناصری) (آنندراج) :
دهی فتنه را گاهی از چشم چاشت
دهی مرگ را گاهی از جور شام.
مختاری (از آنندراج)
چاشتدان
- چاشتدان
- ظرفی که نان و خوردنی در میان آن گذارند، صندوقچه زنان
چاشتدان
- چاشتدان
- ظرفی را گویند که نان و سایر خوردنی در آن گذاشته هنگام چاشت بخورند، (فرهنگ ناصری)، چاشدان، (فرهنگ ناصری)، چاشکدان، (فرهنگ ناصری)، ظرفی که نان و خوردنی در آن نهند، (ناظم الاطباء)، ظرفی که غذای چاشت را در آن نهند، و رجوع به چاشدان و چاشکدان شود
چاره دان
- چاره دان
- دانندۀ راه چاره و علاج، آنکه راه علاج دردی یا اصلاح امری را بداند، چارهشناس،
برای مِثال بسا چاره دانا به سختی بمرد / که بیچاره گوی سلامت ببرد (سعدی۱ - ۱۴۰)
گوشت دان
- گوشت دان
- دوری طبق و ظرفی که در آن گوشت گذارند
ماست دان
- ماست دان
- ظرفی که در آن ماست تهیه کنند
چاره دان
- چاره دان
- دانندۀ چاره. چاره ساز. صاحب تدبیر. و رجوع به چاره ساز شود، دانندۀ علاج دردها. معالج. آنکه علاج و درمان دردها داند:
تو هرچ اندرین کار دانی بگوی
که تو چاره دانی و من چاره جوی.
دقیقی.
بسا چاره دان کاو بسختی بمرد
که بیچاره گوی سلامت ببرد.
سعدی (بوستان).
و رجوع به چاره ساز و چاره گر شود
چامه دان
- چامه دان
- سخندان. بلیغ. زبان آور، واعظ. خطیب. (ناظم الاطباء)