معنی غیبت گو

فرهنگ لغت هوشیار

غیبت گوی: آنکه غیبت و بدگویی کند. غیبت کننده: دِلغِماظ، مرد آزمند و غیبت گوی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

غیب گو: آنکه غیب گوید، کسی که از غیب خبر دهد و از اسرار و امور نهانی سخن بگوید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ واژه مترادف متضاد

غیبتگر: آنکه کارش غیبت کردن و بدگویی است، غیبت کننده، بدگویی کننده در غیاب مردم

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ لغت هوشیار

غیبتگر: بدگو. (ناظم الاطباء). بدگویی کننده. آنکه کارش غیبت و بدگویی از مردم باشد. رجوع به غیبت شود

لغت نامه دهخدا

فرهنگ واژه فارسی سره

فرهنگ لغت هوشیار

واژه‌های مرتبط با غیبت گو