معنی ظاهربینی
- ظاهربینی
- دیدن صورت ظاهر و بی خبر بودن از باطن، عمل ظاهربین
واژههای مرتبط با ظاهربینی
ظاهربینی
- ظاهربینی
- دیدن صورت ظاهر و بیخبر ماندن از باطن
ظاهر بینی
- ظاهر بینی
- عمل و حالت ظاهر بین دیدن صورت ظاهر و بی خبر ماندن از باطن. برون نگری
ظاهربین
- ظاهربین
- کسی که فقط به ظاهر توجه می کند
ظاهربین
- ظاهربین
- آن که فقط به ظواهر امر توجه دارد، آن که قادر به دقت در عمق مسایل نیست
ظاهربین
- ظاهربین
- آنکه فقط صورت ظاهر را بیند و از باطن بیخبر ماند. ظاهری. قشری. خُشک
ظاهر بین
- ظاهر بین
- آنکه فقط صورت ظاهر را بیند و از باطن بیخبر ماند، قشتری، ظاهری
کاربینی
- کاربینی
- در تداول زنان و امور خانگی، کار، عمل، گویند: مرده شورت ببرد با این کاربینیت
ماربینی
- ماربینی
- اَخنَس، (زمخشری)، آنکه بینی آویخته دارد، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، رجوع به اخنس شود