معنی خشب

خشب: چوب، قسمت سفت و سخت زیر پوست درخت که در صنعت و ساختن اشیای چوبی به کار می رود

تصویری از خشب — تصویر خشب

فرهنگ فارسی عمید

واژه‌های مرتبط با خشب

خشب

خشب: چوب درست

خشب

فرهنگ لغت هوشیار

خشب

خشب: چوب، چوب خشک

خشب

فرهنگ فارسی معین

خشب

خشب: رجل قشب خشب، یعنی مرد بی خیر. خشب از اتباع قشب است. (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

خشب

خشب: جَمعِ واژۀ خَشَب. رجوع به خشب شود: و اذا رایتهم تعجبک اجسامهم و ان یقولوا تسمع لقولهم کانهم خشب مسنده یحسبون کل صیحهعلیهم هم العدو فاحذرهم قاتلهم اﷲ انی یُؤْفَکون. (قرآن 4/63) ، جَمعِ واژۀ خشیب. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خشب

خشب: وادیی است بر یکشبه راه از مدینۀ منوره. این نقطه را ذوخشب نیز می گویند. (از منتهی الارب)
وادیی است بر یمامه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خشب

خشب: ج ِخَشَب. (از منتهی الارب) (از تاج العروس). رجوع به خَشَب شود، جَمعِ واژۀ اَخشَب و خَشباء. (منتهی الارب) (از تاج العروس). رجوع به اخشب و خشباء شود

لغت نامه دهخدا

خشب

خشب: عیش ناخوش آیندۀ ناپسند. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) ، دراز درشت اندام برهنه استخوان در کمال سختی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خشب

خشب: شتران و گوسفندان لاغر. (منتهی الارب). منه: مال خشب

لغت نامه دهخدا

خشب

خشب: چوب درشت. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). ج، خُشُب، خُشبان، خُشب:
در دل قیصر بیم و فزع افتاده بود
تا بیارند به غزنی سر او بر خشبی.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی چ 163).
مایه و تخم همه خیرت یکسر راستی است
راستی قیمت پدید آرد خشب را بر خشب.
ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 37)

لغت نامه دهخدا