بارندۀ خون. ریزندۀ خون. خون فشان: سر خنجرش ابر خونبار بود سنانش نهنگ یل اوبار بود. اسدی. مانند باران خون چکان و عموماً صفت چشم مردم عاشق است. (ناظم الاطباء). اشکریز: تا کی ز تو من دور و ز اندیشۀ دوری من با دل پرحسرت و با دیدۀ خونبار. فرخی. و از فراق او دیدگان من خونبار است. (قصص الانبیاء ص 83). ابر خونبار چشم خاقانی صاعقه بر جهان همی ریزد. خاقانی. آه من دوش تیرباران کرد ابر خونبار از آسمان برخاست. خاقانی. گردی از رهگذر دوست بکوری رقیب بهر آسایش این دیدۀ خونبار بیار. حافظ. ز شوقت گر چه خونبار است چشمم بسوی شش جهت چار است چشمم. جامی. ، خونین. سرخ رنگ بمناسبت رنگ خون: گویی که خروس از می مخمور سر است ایرا چشمش چو لب کبکان خونبار نمود اینک. خاقانی. شعر خونبار من ای باد بدان یار رسان که ز مژگان سیه بر رگ جان زد نیشم. حافظ. ز رأی روشن و شمشیر خونبار بیکدم عالمی را ساختی کار. (حبیب السیر)
