معنی غلغلک
- غلغلک
- عمل تحریک ماهیچه های بدن به وسیلۀ انگشت یا وسیلۀ دیگر به طوری که موجب خنده شود، قلقلک، پخپخو، پخلوچه، پخلیچه، غلغج، غلمچ، غلغلیچ
واژههای مرتبط با غلغلک
غلغلک
- غلغلک
- جنبانیدن انگشتان در زیر بغل کسی و خاریدن پهلوها و کف پای کسی چندان که وی بی اختیار به خنده افتد. کوزه کوچک سفالین با گردنی دراز و باریک تنگ سفالین
غلغلک
- غلغلک
- به خنده آوردن کسی با تحریک زیر بغل یا شکمش، غلغلج، گل خوچه، پخپخو
غلغلک
- غلغلک
- کوزۀ کوچک سفالی با گردن دراز و باریک، تنگ سفالی، غُلّه، قُلَّک
غلغلک
- غلغلک
- جنبانیدن انگشتان در زیر بغل و پهلوی آدمی تا به خنده درآید. خارانیدن جایی حساس از تن کسی تا او را خنده افتد، چون زیربغل و کف دست و کف پای. غلغلیچ. غلغلیج. غلغلیچه. دغدغه. غلغچ. غلملیج. کلخرجه. رجوع به غلغلیچ. شود
غلغلک
- غلغلک
- در تداول عامه کوزۀ کوچک سفالین با گردن دراز و باریک. کوزۀ سرتنگ. تنگ سفالین. گراز
غلغله
- غلغله
- شور و غوغا، داد و فریاد، هیاهو، صداهای درهم، هنگامه و غوغا
غُلغُله افتادن: شور و غوغا افتادن، داد و فریاد، هیاهو و آشوب برپا شدن
غُلغُله انداختن: فریاد و هیاهو و آشوب برپا کردن
غُلغُله فکندن: فریاد و هیاهو و آشوب برپا کردن، غلغله انداختن،برای مِثال خیمه از این دایره بیرون فکن / غلغله در عالم بی چون فکن (امیرخسرو - لغتنامه - غلغله افکندن)
غلغلی
- غلغلی
- جنبانیدن انگشتان در زیر بغل کسی و خاریدن پهلوها و کف پای کسی چندان که وی بی اختیار به خنده افتد
غلغله
- غلغله
- بانگ و غوغا کردن، هنگامه و غوغا
غلغلکی
- غلغلکی
- آنکه چون غلغلکش دهند به خنده افتد
