جَمعِ واژۀ عثره. لغزش. (از غیاث اللغات) ، خطا و سهو. (ناظم الاطباء) : تا در حضرت پادشاه عثرات ایشان را شفیع شد. (جهانگشای جوینی). سلطان عفو و اغضا کرد و از عثرات او تجاوز و اغماض واجب داشت. (جهانگشای جوینی). رجوع به عثرت و عثره شود
جمع اثر، این امر اثرات وخیم دارد، توضیح: این جمع را فصیح نمیدانند چه جمع اثر در عربی (آثار) و (اثور) است و طبق قواعد جمع عربی مصدری که از سه حرف بیشتر دارد به - ات جمع بسته شود ولی (اثر) سه حرف بیش ندارد
