معنی صواب رای
- صواب رای
- کسی که رای او صواب باشد، درست اندیشه، باخرد، بخرد،
برای مثال گویند مرا صواب رایان بهوش / چون دست نمی رسد به خرسندی کوش (سعدی۲ - ۷۲۷)
واژههای مرتبط با صواب رای
صواب رایی
- صواب رایی
- درست فکری، نیکواندیشی، بخردی،
برای مِثال ز آنجا که تو راست رهنمایی / نآید ز تو جز صواب رایی (نظامی۳ - ۵۳۳)
صواب شمردن: صواب دانستن، راست و درست انگاشتن، به مصلحت دانستن
صوابرای
- صوابرای
- آنکه رأی او صائب باشد. درست فکر. راست فکر. درست اندیشه. بخرد. با خرد:
گویند مرا صوابرایان بهوش
چون دست نمیرسد بخرسندی کوش.
سعدی.
رجوع به صوابرائی شود
صاحب رای
- صاحب رای
- دارای رای و تدبیر صائب
صایب رای
- صایب رای
- آنکه اندیشه اش درست و راست باشد درست اندیشه
صاحب رای
- صاحب رای
- دارای رای و تدبیر درست
اصحاب رای
- اصحاب رای
- اصحاب ابوحنیفه نعمان بن ثابت که دربارۀ مسائلی که اثر یا حدیثی دربارۀ آن وجود نداشت به رای خود و قیاس رجوع می کردند، اَصحابِ قیاس
صوابکاری
- صوابکاری
- عمل و کیفیت صوابکار درستکاری نیکو کاری
اصحاب رای
- اصحاب رای
- صاحبان رای. صاحبنظران. خداوندان اندیشه و رای: اصحاب رای به مدارا... گرد خصم درآیند. (کلیله و دمنه).
برند از جهان با خود اصحاب رای
فرومایه ماند بحسرت بجای.
سعدی.
خواب جای
- خواب جای
- خوابگاه. اطاق خواب. مَرقَد. (یادداشت بخط مؤلف) :
چو رفتی ز مجلس سوی خوابجای
پس از خواب مستی بمجلس میای.
نزاری قهستانی.
کِناس، خواب جای آهو در درخت. مُناخ، خوابجای شتر. (منتهی الارب). رجوع به خواب جا شود