سیاه درخت، درختی با شاخه های پرخار برگ های دندانه دار گل های کوچک زرد، میوۀ تیره رنگ با سه یا چهار دانه که طعم تلخ و بوی نامطبوع دارد و از آن شیره ای می گیرند که در طب به عنوان مسهل به کار می رود، خوشه انگور، آش انگور، اشنگور، خرزل، کلی کک، شوکة الصباغین، نرپرن، نرپرون
درخت شیر درخت پنیرمایه درختی است از تیره گزنه ها که در اماکن خشک ولم بزرع اراضی آمریکای جنوبی و مرکزی میروید. ارتفاع آن به 15 تا 20 متر نیز میرسد. میوه اش بیضوی شکل و کپسول و دانه اش خوراکی است. براثرشکاف در ساقه ها و تنه این درخت شیرابه ای شیری رنگ خراج میشود که اهالی آنرا جمع آوری و مانند شیر مصرف می کنند و حتی جهت ساختن پنیر نیز بکار میبرند (علت وجه تسمیه این گیاه) درخت شیر
شجرالدر. ملقب به عصمه الدین از ملکه های اسلام و ملکۀ مصر، کنیز الملک الصالح نجم الدین ایوب بود و پس از آنکه پسری به نام خلیل از او بدنیا آمد وی را به زنی اختیار نمود. صلاح الدین صفدی نویسد: این بانو مورد اعتماد و مهر الملک الصالح و بانویی زیبا و دوراندیش بود و چون الملک الصالح درگذشت مرگ او را پنهان داشت تا آنکه برای تورانشاه بیعت گرفت ولی با دسیسه تورانشاه را در 7 محرم سال 648 هجری قمری به قتل رسانید و در 2 صفرسال 648 هجری قمری سلطنت بر شجره الدر مسلم گشت و او نهمین از خاندان ایوبیان حاکم مصر بود و در نتیجۀ انتقاد و فشار خلیفه المستنصر بالله ابوجعفر در بغداد خود را مخلوع نمود و زمام امور را به دست سپهدار و همسرش عزالدین ایبک ترک سپرد و در پایان ماه ربیع الاول 648 هجری قمری برای نخستین بار یکی از ترکها حکومت مصررا به دست گرفت و خود را به الملک العزیز ملقَّب گردانید. پس از مدتی شجره الدر که حاکم مقتدر واقعی بود باخبر شد که الملک العزیز قصد ازدواج با دختر حاکم موصل بدرالدین لؤلؤ را دارد. دست بکار شد و با توطئۀسنجر جوهری در روز سه شنبه 23 ربیع الاول 648 هجری قمریالملک العزیز را در حمام به قتل رساندند. و پس از این واقعه شجره الدر در برج احمر زندانی شد و در ربیعالاَّخر 648 هجری قمری کشتۀ او را خارج از قلعه یافتند و در جوار سیده نفیسه در قاهره مدفونش ساختند. توقیعات شجره الدر (ام خلیل) بود و بر روی سکه ها: المستعصمیه الصالحیه ملکه المسلمین والده الملک المنصور خلیل امیرالمؤمنین نقش میزد. و خطبا پس از دعای خلیفه برای او دعا میکردند و نامش را در خطبه ذکر مینمودند. (از اعلام النساء ج 2 ص 286) (اعلام زرکلی ج 3 ص 231)
