معنی آردهاله

آردهاله: مُرَکَّب اَز: آرد، دقیق + اهالۀ عربی، روغن و چربو، کاچی. حریرۀ آردی. (زمخشری)، اوماج. (صراح)، سخینه. (صراح) (زمخشری)، بلماق. بولماج. آرددوله. آردتوله. آرداله. (مهذب الاسماء)، اَردوله

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

اردهاله: طعامی است مانند کاچی که در ایام قحط از آرد پزند و او را تاله و ارتاله و ارداله نیز گویند و بعربی سخینه گویند. بیشتر مردم فقیر میخورند. (شمس اللغات). آردهاله. آردوله. اردوله

لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ گویش مازندرانی

طرجهاله: طرجهاره پارسی تازی گشته ک ترچهاره پنگان رویین جام رویین، پیاله جامک پنگانچه، تگاو (قیف)

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی معین

واژه‌های مرتبط با آردهاله