معنی مدح گستر
- مدح گستر
- مدیحه سرا، شاعری که در مدح دیگران شعر می گوید
واژههای مرتبط با مدح گستر
مدح گستر
- مدح گستر
- سونگستر آنکه مدح بزرگی یا شیئی مهم را نشر دهد شاعر مدیحه سرای: این کعبتین بی نقش آورد سر بکعبم تا بر دو کعبه گشتم چون کعب مدح گستر. (خاقانی)
مدح گستر
- مدح گستر
- مَدّاح:
این کعبتین بی نقش آورد سر به کعبم
تا بر دو کعبه گشتم چون کعب مدح گستر.
خاقانی.
رجوع به مداح شود
مدح گستری
- مدح گستری
- مداحی. ستایش: بی شائبۀ تکلف و سخنوری و غایلۀ تصلف و مدح گستری. (حبیب السیر ج 3 ص 322)
عدل گستر
- عدل گستر
- عادل، آنکه رفتارش توام با عدل و داد است، دادگر
عدل گستر
- عدل گستر
- داد گستر عدل گستری. عمل عدل گستر دادگستری عدالت
مدح گفتن
- مدح گفتن
- آفرینیدن سون گفتن کسی را ستودن (خصوصا بشعر) : و نابغه او را مدح گفت
عدل گستر
- عدل گستر
- دادگستر. که بسط عدل و داد دهد. عادل:
تخم اقبال در زمین بقا
بانوی عدل گستر افشانده ست.
خاقانی.
امثلۀ قضا بر موجب رضای او موشح برأی انور ملک پرور عدل گستر. (سندبادنامه ص 274)
مدح گر
- مدح گر
- مدیحه سرا، شاعری که در مدح دیگران شعر می گوید
مدح گر
- مدح گر
- سونگر آفرینگر مدح کننده ستایشگر مداح: خاطر خاقانی است مدح گر مصطفی زان ز حقش بی حساب هست عطا در حساب. (خاقانی)