معنی ژنگه
- ژنگه
- زنگ، از آفات نباتی که قارچ های ذره بینی انگل در بعضی از گیاهان تولید می کند، ژنگ، آسه
واژههای مرتبط با ژنگه
ژنگه
- ژنگه
- چین و شکنجی که بر روی اندام پدید آید آژنگ
ژنگه
- ژنگه
- آفتی که به غله رسد و آن چنان باشد که خوشۀ غله از دانه خالی گردد و زرد شود. (برهان). زنگ
زنگه
- زنگه
- از شخصیتهای شاهنامه، نام دلاور ایرانی پسر شاوران در زمان کیکاووس پادشاه کیانی
آنگه
- آنگه
- آن زمان آن وقت آن هنگام، پس از آن سپس بعد در آخر، مع هذا مع ذالک، بعلاوه از آن گذشته
بنگه
- بنگه
- منزل مسکن جای باش، جایی که نقد و جنس در آنجا نهند، مقام مرکز مستقر، آبادی ده، سازمان موء سسه، انبار مخزن، صندوق، خیمه خرگاه، چند اول لشکر، اسباب وزیران و ارکان دولت. یا بار و بنگاه. چیزهای قابل حمل مانند چادر و خیمه و دیگر اسباب و لوازم سفر. بانگه آواز نعره، کشیدن آواز
تنگه
- تنگه
- شعبه ای از دریا بین دو خشکی که دو دریا را بهم متصل میسازد
ژنده
- ژنده
- پاره، کهنه، فرسوده، جامۀ کهنه و پاره پاره،
برای مِثال نه سلطان خریدار هر بنده ای ست / نه در زیر هر ژنده ای زنده ای ست (سعدی۱ - ۱۰۳)
بزرگ، کلان، عظیم، بیشتر در صفت پیل یا گرگ یا شیر و مانند این ها آمده است،برای مِثال زمانی همی بود سهراب دیر / نیامد به نزدیک او ژنده شیر (فردوسی - ۲/۱۵۵)
شنگه
- شنگه
- آلت تناسلی، مزبله، جای ریختن خاک روبه
بنگه
- بنگه
- بنگاه، خانه، انبار، جای داد و ستد، سازمان، مؤسسه
