معنی عمرکاه
- عمرکاه
- کاهندۀ عمر، آنچه عمر را می کاهد و تلف می کند
واژههای مرتبط با عمرکاه
عمرکاه
- عمرکاه
- تلف کننده عمر
عمرکاه
- عمرکاه
- هر چیز که عمر را تلف کند. متلف. (ناظم الاطباء) :
از پی شهوتی چه کاهی عمر
عمرکاه تو هر زمانی چرخ.
خاقانی.
بیداد ترا که عمرکاهست
زیبایی چهره عذرخواهست.
خاقانی.
کلک تو خوش نویسد در شأن یار و اغیار
تعویذ جان فزایی افسون عمرکاهی.
حافظ
عمر کاه
- عمر کاه
- زیوشکاه
عمرشاه
- عمرشاه
- ملقب به شهاب الدین. از سلاطین خلجی در دهلی بود که از 715 تا 716 هَ. ق. سلطنت کرد. (از طبقات سلاطین اسلام ص 268)
کمرگاه
- کمرگاه
- کمر، جایی که کمربند بسته می شود
غم کاه
- غم کاه
- کاهندۀ غم، آنکه یا آنچه از غم و غصۀ شخص بکاهد
عمرویه
- عمرویه
- پیروان عمرو بن عبید تیره ای از خرد گرایان (معتزله)
کمرگاه
- کمرگاه
- محلی که کمر بند یا تنگ بر آن قرار گیرد کمر بست میان: (مویت نهاده سر بکمر گاه تو مگر آمد که با تو دست هوس در کمر کند)، (سلمان ساوجی)
گمرکات
- گمرکات
- رمن نادرست از گمرک کوستاکان جمع (غلط) گمرک یا وزارت گمرکات و انحصارات. وزارتخانه ای که وظیفه آن تعیین و اخذ وجوه گمرکی از کالا ها و مال التجاره ها و اداره اموری که در انحصار دولت است میباشد