معنی ده و دار

فرهنگ لغت هوشیار

ده و دار: مرکب از دوئی فارسی + یت عربی، دوگانگی. این کلمه که به جای دویی استعمال کنند مانند ’دارائیت’ و نظایر آن مصدر است که از کلمه فارسی ساخته شده است. (از نشریۀ دانشکدۀ ادبیات تبریز سال 1 شمارۀ 4 ص 16). رجوع به دویی شود

لغت نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ واژه فارسی سره

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ لغت هوشیار

ده و گیر: کنایه از غوغا و هنگامۀ جنگ و پیکار، دِه و دار برای مِثال شه به ناز و نشاط شد مشغول / کز ده و گیر گشته بود ملول (نظامی۴ - ۶۱۰)

فرهنگ فارسی عمید

دد و دام: اوابد. (مرکب از: دد، جانور درنده + دام، جانور بی گزند). از اتباع اند. رجوع به ترکیبات ذیل ’دد’ شود

لغت نامه دهخدا

دهان دار: که دهان داشته باشد، به مجاز در اشیاء که دارای دهانه یا جای دخول و خروج باشد

لغت نامه دهخدا

واژه‌های مرتبط با ده و دار