معنی پراکن
- پراکن
- پراکندن، پریشان کردن، منتشر کردن، متفرق ساختن، پاشیدن، پراگندن
واژههای مرتبط با پراکن
پراکنش
- پراکنش
- انتشار، تفریق
پرشکن
- پرشکن
- پُرچین، چیزی که چین و شکن بسیار دارد، پر پیچ و خم
چُروکیده، پُر پیچ و تاب، پُرگِرِه، پُرآژَنگ، پُرنَوَرد، پُرشِکَنج، پُرکوس، پُرماز، اَنجوخیده، آژَنگ ناک
فراکن
- فراکن
- زمینی که بصدمه سیل کنده شده باشد و جابجا آب در آن ایستاده باشد، جوی تازه احداث شده که در آن آب روان کرده باشد، کاریز آب، چیزی که به سبب طول از هم فرو ریخته و پوسیده باشد
فراکن
- فراکن
- زمینی که سیل آن را کنده و گود کرده باشد، جوی آب که تازه احداث شده باشد، کاریز آب، فراکن، فرغن، فرکن
پرامن
- پرامن
- آرام طَلَب، صُلح آمیز، آرام
پرکان
- پرکان
- جهل باشد که در برابر علم است و آن ساکت بودن از جواب است بسبب عدم معرفت. (برهان). شاهدی برای این صورت دیده نشد
پرشکن
- پرشکن
- سخت مُجعد. پرچین. پرآژنگ. پرشکنج. بسیارنورد. پرانجوغ:
ای عهد من شکسته بدان زلف پرشکن
باز این چه سنبل است که سر برزد از سمن.
فرخی.
چون ز نسیم می شود زلف بنفشه پرشکن
وَه که دلم چه یاد از آن عهدشکن نمیکند.
حافظ.
، پرغم و اندوه:
فرستاده آمد بر پیلتن
زبان پر زگفتار و دل پرشکن.
فردوسی.
پراکنده گشت آن بزرگ انجمن
همه رخ پرآژنگ و دل پرشکن.
فردوسی
زراکن
- زراکن
- زرآکننده. که زر را در جائی انباشته کند. که زر جمع کند و در جائی انبار نماید:
زراکن که او خاک بر زر کند
خورد خاک و هم خاک بر سر کند.
نظامی
مراکن
- مراکن
- مراکین. جَمعِ واژۀ مرکن. (از متن اللغه). رجوع به مَرکَن شود