جَمعِ واژۀ بَیوض، (اقرب الموارد)، رجوع به بیوض شود: حدود بیض را با خدود بیض مضاف کنند، (جهانگشای جوینی)، جَمعِ واژۀ ابیض، (منتهی الارب)، سپیدها، در بیت ذیل معنی مفرد کلمه مرادست چنانکه در کلمه سود نیز: چون بزاید در جهان جان وجود بس نماید اختلاف بیض و سود، مولوی، - ایام البیض، سیزدهم وچهاردهم و پانزدهم ماههای قمری است، رجوع به ترکیب ایام البیض ذیل ایام شود: از زمان آمدند بهر ثنات جمعه و بیض و قدر و عید و برات، خاقانی، - بیض الثیاب، سپیدجامگان، مقنعه، رجوع به سپیدجامگان و مقنعه شود
الدراهم البیض، درهمهایی بوده است که حجاج ثقفی ضرب نمود و بر روی آن قل هو اﷲ احد نقش گردیده بود، (از النقود العربیه ص 42)، البیض در نزد فقها کنایه از دراهم می باشد، (از النقود العربیه ص 161)، جزء اشیائی بوده است که مسلمانان با آن بجای پول معامله و داد و ستد میکردند، (از النقود العربیه ص 68)
ذوالبیض، نام محل پستی است از اسافل دهناء. (از معجم البلدان) ذوبیض، زمینی است میان جبله و طخفه. (از معجم البلدان) از منازل بنی کنانه در حجاز. (از معجم البلدان) نام موضعی است در اول اراضی یمن که از آنجا به الراحه روند. (از معجم البلدان)
افتادن نصال بُهْمی ̍. (از اقرب الموارد). یقال: باضت البهمی، یعنی نصال افکند گیاه بهمی و آن پیکان مانندی است که بر برگ آن ظاهر میشود و می افتد. (منتهی الارب) ، غالب آمدن در سپیدی. (از یادداشت مؤلف). غلبه کردن. (تاج المصادر بیهقی). یقال: باض فلان فلاناً، یعنی غالب آمد او را در سپیدی، آماس کردن دست اسب. (منتهی الارب). ورم کردن دست اسب که بشکل تخم مرغی باشد. (از اقرب الموارد). ورم کردن دست اسب. (تاج المصادر بیهقی) ، خایه نهادن ماکیان. (منتهی الارب). خایه کردن مرغ. (تاج المصادر بیهقی). تخم افکندن. (از اقرب الموارد). تخم کردن. تخم نهادن، سخت شدن گرما. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی). شدت یافتن گرما. (از اقرب الموارد) ، باریدن ابر. (از اقرب الموارد) : باض السحاب، بارید ابر. (منتهی الارب) ، اقامت کردن در جای. (از اقرب الموارد) : باض بالمکان، اقامت کرد در آن جا. (منتهی الارب) ، رفتن تری چوب و خشک گردیدن آن. (آنندراج). خشک گردیدن چوب. (از اقرب الموارد) : باض العود، رفت تری آن چوب و خشک گردید. (ناظم الاطباء) ، فرار کردن از کسی. (از لسان العرب) ، زرد شدن سبزه و افکندن میوه و خشک شدن آن بر روی زمین. (لسان العرب)
