معنی کافورخوار
- کافورخوار
- آنکه کافور می خورد، کنایه از دارای مزاج سرد
واژههای مرتبط با کافورخوار
کافورخوار
- کافورخوار
- ناسره. نامرد. (غیاث) (آنندراج). بی حمیت:
چون آن دید کاستاد پرهیزگار
ز کافور او گشت کافورخوار.
نظامی.
، سرد:
برآمد ز کوه ابر کافوربار
مزاج زمین گشت کافورخوار.
نظامی (شرفنامه ص 35)
کافور خوار
- کافور خوار
- آنکه کافور خورد، برف پذیر برفگیر، آنکه فاقد قوه رجولیت است نامرد (زیرا کافور قاطع باه است. تحفه حکیم مومن)، بی حمیت نامرد
کافور سار
- کافور سار
- آنکه موی سرش سپید باشد، سفید رنگ سپید: (این چه حدیث است کز این گونه شد عارض مشکینم کافور سار) (مسعود سعد)
کافور بار
- کافور بار
- کافور بارنده کافور ریزنده، آنچه که بغایت سرد باشد، آنچه که بغایت خوشبو باشد، برف بار: (بر آمد ز کوه ابر کافور بار مزاج زمین گشت کافور خوار) (نظامی)
کافورسار
- کافورسار
- آنکه موی سرش سفید باشد، سفید رنگ
کافوربار
- کافوربار
- بارندۀ برف،
برای مِثال برآمد ز کوه ابر کافوربار / مزاج زمین گشت کافورخوار ، دارای بوی خوش، پراکنندۀ بوی خوش(نظامی۵ - ۷۵۶)
کافورسار
- کافورسار
- کافوررنگ:
این چه حدیث است کز اینگونه شد
عارض مشکینم کافورسار،
مسعودسعد
کافوربار
- کافوربار
- کافور بارنده، کافوربیز، کنایه از هر چیز بغایت سرد، (برهان)، کنایه از هر چیز بسیار خوشبوی باشد، (برهان) :
بخورانگیز شد عود قماری
هوا میکرد خود کافورباری،
نظامی،
، برف بار، چه کافور باریدن کنایه از برف باریدن است، (برهان) :
گهی در بارد گهی عذر خواهد
همان ابر بدخوی کافوربارش،
ناصرخسرو،
برآمد ز کوه ابر کافوربار
مزاج زمین گشت کافورخوار،
نظامی،
ز باریدن ابر کافوربار
سمن رسته از دستهای چنار،
نظامی