معنی تلنده
- تلنده
- کسی که زبانش هنگام حرف زدن می گیرد و حروف را نمی تواند از مخرج ادا کند، کج زبان، تمده، تمنده
واژههای مرتبط با تلنده
تلنده
- تلنده
- کج زبان را گویند، یعنی شخصی که درست تکلم نتواند نمود. او را به عربی فأْفأْ خوانند. (برهان) (از فرهنگ جهانگیری) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء)
خلنده
- خلنده
- در اندرون شونده، مجروح کننده، سوراخ کننده
تمنده
- تمنده
- کسی که زبانش در سخن گفتن میگیرد آنکه حرف را نمیتواندا زمخرج ادا کند
تننده
- تننده
- آنکه می تند نساج، عنکبوت تنندو، آلتی است جولاهگانرا مکوک
خلنده
- خلنده
- آنچه در چیزی می خلد و فرومی رود، فرورونده،
برای مِثال بُوَد بر دل ز مژگان خلنده / گهی تیر و گهی ناوک زننده، (لبیبی - شاعران بی دیوان - ۴۸۹)
تمنده
- تمنده
- کسی که زبانش هنگام حرف زدن می گیرد و حروف را نمی تواند از مخرج ادا کند، کج زبان، تَمده، تَلَنده
کلنده
- کلنده
- چوبکی باشد که یک سر آنرا بدول آسیا بطوری نصب کنند که از گردش سنگ آسیا آن چوبک حرکت کند و از دول کم کم دانه در آسیا رود لکلکه: (گر همی گوییم گول و گر نمی گوییم گول چون کلنده بر لب دو لیم و تک تک میزنیم)، (مولوی)
گلنده
- گلنده
- زن بدکاره روسپی
تمنده
- تمنده
- کسی که زبانش در سخن گفتن می گیرد
