معنی تباه کار

تباه کار: ضایعکار و فاسدکار و خراب کننده. (ناظم الاطباء). تبه کار. که کاری زشت کند. بدکار. طالح. عاصی. مفسد. فاسق. فاجر. سیاه نامه. رجوع به تباه و دیگر ترکیب های آن شود

لغت نامه دهخدا

تباه کار: بدکار، تبهکار، شریر، فاجر، فاسد، فاسق، بدکردار، ناصالح مفسد
متضاد: درستکار، صالح

فرهنگ واژه مترادف متضاد

فرهنگ فارسی عمید

تباه کاری: عمل تباهکار. خرابکاری. کاری زشت و بد کردن. افساد. تبهکاری، فسق. فجور، زنا. رجوع به تباه و دیگر ترکیب های آن شود

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی معین

تبه کار: گنه کار و ضایعکار. (ناظم الاطباء). تباه کار:
تبه کار را چاره باید گزید
که آسان ترین چاره آید پدید.
(گرشاسبنامه).
رجوع به تباه کار شود

لغت نامه دهخدا

فرهنگ واژه فارسی سره

فرهنگ لغت هوشیار

واژه‌های مرتبط با تباه کار