معنی پنج روزه
- پنج روزه
- مدت پنج روز، آنچه پنج روز طول بکشد، کنایه از مدت کم،
برای مثال دور مجنون گذشت و نوبت ماست / هرکسی پنج روزه نوبت اوست (حافظ - ۱۳۶ حاشیه)
واژههای مرتبط با پنج روزه
پنج روزه
- پنج روزه
- آنچه پنج روز طول کشد، مدت اندک. یا پنج روزه دنیا. مدت عمر
پنج روزه
- پنج روزه
- کنایه از مدت اندک باشد:
این پنج روزه مدت ایام آدمی
آزار مردمان نکند جز مغفلی.
سعدی.
ای که پنجاه رفت و در خوابی
مگر این پنج روزه دریابی.
سعدی.
- امثال:
هر کسی پنج روزه نوبت اوست.
- پنج روزۀ دنیا، کنایه است از مدت عمر
پنج روزی
- پنج روزی
- هر یک از دوازده ماه ایران باستان دارای سی روز بود و سال سیصد و شصت روز بنابراین هر سال شمسی پنج روز کم داشت برای جبران در آخر هر سال پنج روز دیگر (بنام پنجه دزدیده) می افزودند تا سال شمسی درست سیصد و شصت و پنج روز باشد خمسه مسترقه بهیزک پنجک
پنج روزی
- پنج روزی
- اندرگاهان. پنجی. فنجی. پنجک. پنجه. فنجه پنجۀ دزدیده. پنجۀ گزیده. خمسۀ مسترقه. ایام المسترقه. ایام المختاره: خسروان چون نوروز بودی بر تخت نشستندی و پنج روز رسم بودی که حاجت مردم روا کردندی و عطاهای فراوان دادندی و چون این پنج روزی بگذشتی به لهو کردن... مشغول شدندی. (روضهالمنجمین)
پنج روز
- پنج روز
- آنچه پنج روز طول کشد، مدت اندک. یا پنج روزه دنیا. مدت عمر
پنج روز
- پنج روز
- کنایه است از مدت اندک چنانکه گویند دنیا پنج روز است:
گل همین پنج روز و شش باشد
وین گلستان همیشه خوش باشد.
سعدی
پنج گوشه
- پنج گوشه
- پنج گوش
پنج کوهه
- پنج کوهه
- سپاهی که پنج فوج داشته باشد و بعربی آنرا خمیس گویند: مقدمه قلب میمنه میسره و ساقه
پنج چوبه
- پنج چوبه
- نوعی خیمه است
