معنی منازلت
- منازلت
- با هم پیکار کردن، در میدان با حریف جنگیدن
واژههای مرتبط با منازلت
منازلت
- منازلت
- فرود آمدن برای مقابله و مقاتله، جنگیدن، مقابله و مقاتله
منازلت
- منازلت
- جنگیدن. مقاتله. کارزار کردن. کارزار. جنگ. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). منازله: مگر از طول ایام و امتداد مقام به ستوه آیند و از آن مقاتلت و منازلت روی بتابند. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 350) ، (اصطلاح تصوف) نزول معنی از غیب و آمادگی دل برای قبول آن. (فهرست اصطلاحات و نوادر لغات ترجمه رساله قشیریه چ فروزانفر) : مقام آن بود که بنده به منازلت متحقق گردد بدو، به لونی از طلب و جهد و تکلف. (ترجمه رسالۀ قشیریه چ فروزانفر ص 91). رجوع به منازلات شود
مناولت
- مناولت
- عطا کردن، بخشش کردن، چیزی به یکدیگر دادن و گرفتن
مناضلت
- مناضلت
- در تیراندازی مقابله کردن و دفاع کردن، مجادله کردن
مغازلت
- مغازلت
- عشقبازی کردن معاشقه کردن، عشقبازی: (از صباح تا رواح با صباح بمغازله و معانقه میگذشت) (لباب الالباب. نف. 52)، جمع مغازلات
مناقلت
- مناقلت
- با یکدیگر سخن گفتن
مناضلت
- مناضلت
- نبرد کردن با هم تیر بهم انداختن: (و تا یک تیر در جعبه امکان دارند از مناضلت و مطاولت خصم عنان نپیچند) (مرزبان نامه. . 1317 ص 92)
منازله
- منازله
- منازله در فارسی: جنگ پیاده فرود آمدن برای مقابله و مقاتله، جنگیدن، مقابله و مقاتله
منازعت
- منازعت
- نزاع کردن ستیزه کردن، نزاع ستیزه: (و احیانا میان ایشان اختلاف واقع می گشت و از سر تکبر و ترفع منازعه و مخاصمه ظاهری می گشت) (سلجوقنامه ظهیری. چا. خاور. 28)، جمع منازعات
