مرده شوی. مرده شوینده. غسال که تن مردگان را بشوید و غسل دهد. - مرده شوبرده، مرده شوی شسته، نفرینی است. (آنندراج). زشت. ناپسند. منفور: بر سر فوطه پریشان نه ز بی پروائیست مرده شو برده پریشان زغم خاتون است. جلالا (آنندراج). - امثال: چه عزائی که مرده شو هم گریه می کند. ماما آورده را مرده شو می برد. مرده شو ضامن بهشت و دوزخ کسی نیست
شویندۀ جسد مرده. غسال. که جسد مردگان را شستشو و غسل دهد. که شغلش شستن و غسل دادن اموات است. مرده شو. مرده شور: به مرده شویان مانی ز روی بدنیتی اگر سه رویه خوهی سود خیز و مرده بشوی. سوزنی. زشت را گوهزار حله بپوش که همان مرده شوی پارین است. نظامی
غسال که مرده را بشوید و غسل دهد: پس مرده شور باز سر شود و سر و ریشش را به نرمی بشوید. (از ترجمه النهایه). - رویش را به آب مرده شورخانه شسته اند، سخت بی حیاست، سخت بی شرم است. - مرده شوربرده، نفرینی است. رجوع به مرده شور شود. - مرده شور تخته شور کردن، نفرین کردن که مرده شور ببرد و به تخته بیفتد. (یادداشت مرحوم دهخدا)