معنی غالیه گون
- غالیه گون
- به رنگ و بوی غالیه، غالیه فام، غالیه رنگ
واژههای مرتبط با غالیه گون
غالیه گون
- غالیه گون
- غالیه فام. توضیح شاعران آن را صفت زلف و خط آورند
غالیه گون
- غالیه گون
- مشکین رنگ. غالیه مانند، و شاعران آن را صفت زلف و خط آرند:
منم غلام خداوند زلف غالیه گون
تنم شده چو سر زلف اونوان و نگون.
رودکی.
با طرۀ مشکین همگی ف تنه چینی
با غالیه گون خط سیه شور تتاری.
فرخی.
شاهد روز کز هوا غالیه گون غلاله شد
شاهد تست جام می زو تو هوای تازه بین.
خاقانی.
و آن غالیه گون خط سیاهش
پرگار کشید گرد ماهش.
نظامی
غالیه گونا
- غالیه گونا
- رجوع به غالیه گون شود. گاه در شعر به آخر گون الف زیاده آرند:
حلقۀ زلف کهن رنگ بگرداند لیک
خال را رنگ همان غالیه گونا بینند.
خاقانی
غالیه دان
- غالیه دان
- ظرفی که در آن غالیه ریزند، جای غالیه، کنایه از دهان یا زنخدان معشوق،
برای مِثال زآن غالیه دان شکّرانگیز / مه غالیه سای و گل شکرریز (نظامی۳ - ۵۱۳)
غالیه موی
- غالیه موی
- هر هفت موی
غالیه سودن
- غالیه سودن
- ساییدن غالیه تهیه کردن غالیه، خوشبوی ساختن عطر ساختن
غالیه دان
- غالیه دان
- ظرفی که در آن غالیه ریزند، دهان، زنخدان
غالیه خور
- غالیه خور
- خورنده غالیه، خورنده سیاهی: قلم غالیه خور (خاقانی)
غالیه بوی
- غالیه بوی
- هر هفت بوی
