معنی بلندگرای - فرهنگ فارسی عمید
معنی بلندگرای
- بلندگرای
- کسی که خواستار بزرگی و عظمت است، بلندپرواز، کسی که بیش از مقام و مرتبه اش خودنمایی و خودستایی می کند
تصویر بلندگرای
فرهنگ فارسی عمید
واژههای مرتبط با بلندگرای
بلندگرای
- بلندگرای
- بلندگراینده. کنایه از کسی است که میل عظمت و بزرگی کند. (برهان) (آنندراج). بزرگی خواه. بلندپرواز. و رجوع به بلندی گرای شود
لغت نامه دهخدا
بلندی گرای
- بلندی گرای
- بلندی گراینده. بلندگرای. آنکه گرایش و میلان او به بلندی و رفعت باشد. (آنندراج) :
سری کز تو گردد بلندی گرای
به افکندن کس نافتد ز پای.
نظامی.
لغت نامه دهخدا
بلندپری
- بلندپری
- به معنی بلندپروازی است. (از ناظم الاطباء). تفاخر کردن و بزرگی نمودن و ادعای مهتری بر سبیل مبالغت کردن. (از آنندراج). رجوع به بلندپروازی شود
لغت نامه دهخدا
