غلیژن در فرهنگ فارسی عمید به چه معنا است؟

غلیژن در فرهنگ فارسی عمید: لَجَن، گل و لای تیره رنگ که ته جوی و حوض آب جمع می شود، لَش، لوش، لَژَن، بَژَن، لَجَم، لَژَم، غَریژَنگ، خَرّ، خَرد، خَره، خَلیش، کَیوغ، نهالی به زیرش غلیژن بُدی / ز بر چادرش آب روشن بُدی (اسدی - ۲۷۹)

ابجد غلیژن چقدر است؟

معادل ابجد غلیژن: 1097

منبع معنی غلیژن چیست؟

منبع: فرهنگ فارسی عمید

معنی غلیژن

غلیژن: لجن، گل و لای تیره رنگ که ته جوی و حوض آب جمع می شود
لش، لوش، لژن، بژن، لجم، لژم، غریژنگ، خرّ، خرد، خره، خلیش، کیوغ، برای مثال نهالی به زیرش غلیژن بدی / ز بر چادرش آب روشن بدی (اسدی - ۲۷۹)

فرهنگ فارسی عمید

غلیژن

غلیژن: لجن و لای سیاهی که در ته حوض ها و جویها و تالابها به هم رسد خلاب

فرهنگ لغت هوشیار

غلیژن

غلیژن: لجن، گِل و لای سیاهی که در ته حوض ها و جوی ها جمع می شود

فرهنگ فارسی معین

غلیژن

غلیژن: لجن و گل و لای سیاهی باشد که در ته حوضها و جویها و تالابها بهم رسد و آن را خلان نیز گویند و با زای هوز هم آمده است. (برهان قاطع) (آنندراج). رلژن. (فرهنگ جهانگیری). غلیزن. غریزن. غریژن. غریرن. غریژنگ. غریغج. غریفژ. (برهان قاطع). خلیش:
نهالی بزیرش غلیژن بدی
زبر چادرش آب روشن بدی.
اسدی (گرشاسب نامه از فرهنگ جهانگیری و آنندراج).
بنگر که این غلیژن پوسیده
یاقوت سرخ و عنبر سارا شد.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا