معنی نان خور
- نان خور
- کسی که دیگری زندگانی او را اداره می کند، کسی که نان دیگری را می خورد، عیال و اولاد شخص، خورندۀ نان
واژههای مرتبط با نان خور
نان خور
- نان خور
- آنکه نان خورد خورنده نان درخلد چگونه خورد آدم آنجاچو نبود شخص نان خورد (ناصرخسرو)، روزی خواروظیفه خور: نان دهانم بدین کله داری نان خورانم بدان گنهکاری. (نظامی)، افراد عایله ای که تحت تکفل یک تن هستند: من پیرمرد و تن بیمارکه هشت سرنان خوردارم
نان خور
- نان خور
- زن و فرزند، کسی که تحت سرپرستی می باشد
نان خور
- نان خور
- اولاد، عیال، وظیفه خور
نان خورش
- نان خورش
- چیزی که با نان خورده شود، خورش نان، قاتق
نان کور
- نان کور
- نمک نشناس، حق ناشناس، نمک به حرام، بخیل، دون همت
نان آور
- نان آور
- کسی که زندگانی زن و بچۀ خود را اداره می کند، سرپرست خانواده، نان بیار، کسی که برای خانواده ای نان ببرد
نان نخور
- نان نخور
- لئیم خسیس ممسک، تنگدست فقیر
نان مخور
- نان مخور
- لئیم خسیس ممسک، تنگدست فقیر
نان کور
- نان کور
- حق ناشناس، ممسک بخیل: ازبرای آب چون خصمش شدند آب کور و نان کورایشان بدند. (مولوی امثال و حکم دهخدا)