معنی میدان دار
- میدان دار
- کسی که یک تنه در میدان تاخت و تاز کند
واژههای مرتبط با میدان دار
میدان داری
- میدان داری
- تاخت و تاز کردن در میدان
میدان داری
- میدان داری
- تاخت و تاز و کارزار کردن: (مهران خدمت کرد گفت: ای شاهزاده، دانی که از بنده کاری نیاید میدان داری نتوانم کردن و دیگراز بیم سمک عیار در ین لشکرگاه نتوانم بودن، ) ساخت و پات توطئه: (گفت: پس بگوی که این همه تلبیس و میدان داری که درمیان افکندی از بهر فرزند خویش می کوشیدی)
میان دار
- میان دار
- واسطه، شفیع، استاد زورخانه
میان دار
- میان دار
- در زورخانه، پهلوانی که میان گود قرار می گیرد و دیگران پا به پای او ورزش می کنند
میداندار
- میداندار
- میدان دارنده. آنکه استیلا بر میدان دارد. کنایه از سوار و مرد جنگ آزموده و دلیر که یکه تاز میدان باشد، در زورخانه، پهلوان پیش کسوت یا زورمندتر و هنرمندتر که حرکات کشتی گیران به اشارۀ او و به تبع او باشد
میان داری
- میان داری
- میان دار بودن، شاخص و رهبر بودن در میان جمعی
میان داری کردن: کنایه از در میان جمعی خود را شاخص نمودن و جلب توجه کردن،برای مِثال میان نداری و دارم عجب که هر ساعت / میان مجمع خوبان کنی میان داری (حافظ - ۸۸۸)
میدان دادن
- میدان دادن
- کنایه از به کسی مجال و فرصت دادن که هر کار می خواهد بکند
مهمان دار
- مهمان دار
- کسی که در قطار یا هواپیما از مسافران پذیرایی می کند، کسی که مهمان دارد و از او پذیرایی می کند، میزبان
میدان دادن
- میدان دادن
- جای خالی کردن برای کسی از روی تعظیم
