معنی کفش کن
- کفش کن
- جایی که در آن کفش ها را از پا درآورند
واژههای مرتبط با کفش کن
کفش کن
- کفش کن
- جایی که در آن کفشها را از پا در آورند و آنجا گذارند: (در کفش کن اطاق بزرگ آهو خانم وزن چادر سفید با شرم حضور و نزاکت دو نا شناس تازه بهم رسیده با هم سلام و علیک و احوالپرسی کردند)
کفش کن
- کفش کن
- جایی که در آن کفشها را از پا در آورند و آنجا گذارند. (فرهنگ فارسی معین). جایی در پیش مدخل زیارتگاهها برای بیرون کردن کفش. آستان. آستانه. آستان اطاق. آستانۀ اطاق. عتبه. پای ماچان. صف نعال. (یادداشت مؤلف)
صف شکن
- صف شکن
- در هم شکستن صف
صف شکن
- صف شکن
- صفدر، کنایه از دلیر، دلاور
کفش گر
- کفش گر
- کفش دوز، کسی که کفش می دوزد
کار کن
- کار کن
- آنکه بکار پردازد کسی که کاری ورزد کارگر مقابل کار فرما: (کار کن هست کار فرما نیست) (تاریخ سلاجقه محمد بن ابراهیم)، عامل کار گزار: (تا غایت که ضریبه خراج در ایام عمال و گماشتگان و کار کنان ماکان بن کاکی... بدویست دینار برسید - 3. {عامل موثر، عضو اداره یا موسسه ای عضو (بدین معنی جمع آن (کارکنان) مستعمل است)، دفتر دار جمعیتی که تحت ریاست زمیندار میباشد، مسهل منضج مقابل جوشانده، بادوام: قماش کار کن
کا شکن
- کا شکن
- نوعی حلوا: (بر افراختند از قفایش چو باد ز کا شکن سنجق عدل و داد) (بسحاق اطعمه)
کان کن
- کان کن
- آنکه معدن را کند تا فلز استخراج کند، مقنی
کان کن
- کان کن
- کاوِشگَر، ماینِر