معنی روان کاه
- روان کاه
- آنچه باعث افسردگی و آزردگی روح می شود، امری سخت و دشوار که روح را کسل و آزرده می سازد، کاهندۀ روان، روان فرسا، جان کاه، جان گزا
واژههای مرتبط با روان کاه
روان کاو
- روان کاو
- متخصص در روانکاوی
روانکاه
- روانکاه
- جانکاه، کاهنده روان، جانگزا
روانکاه
- روانکاه
- کاهندۀ روان. آنکه یا آنچه باعث کاهش و فرسایش روان باشد. کاری صعب که روح را کسل و آزرده وفرسوده کند. روان فرسا. جانکاه. جانگزا:
وز عون تو روید چو گیا لعل ز خاره
و آن زهر روانکاه شود نوش گواره.
منوچهری
رضوان کده
- رضوان کده
- خانه بهشت جایی بهشت مانند، آسمان
روان خواه
- روان خواه
- گدائی کردن، اهل در یوزگی
روان کاوی
- روان کاوی
- دانش بررسی حالات روانی، روابط خانوادگی و گذشتۀ بیمار برای درمان اختلالات روانی او
روان شاد
- روان شاد
- شادروان، مرحوم. عنوانی احترام آمیز برای فرد درگذشته
روان کاوی
- روان کاوی
- روشی در روان، شناسی و درمان بیماری های روانی که اساس آن کاوش در گذشته بیمار، روابط خانوادگی، عشق و رویاهای او برای یافتن علت بیماری است
روان خواه
- روان خواه
- گدای دوره گرد، گدا
