معنی توشه دان
- توشه دان
- خورجین، ظرفی یا جایی که توشه را در آن بگذارند، کیسه، خورجین، کنف، توشدان، حرزدان، راویه، جراب
واژههای مرتبط با توشه دان
توشه دان
- توشه دان
- ظرفی یا جایی که توشه را در آن گذارند، خرجین کیسه
توشه دان
- توشه دان
- ابتر. باله. قلع. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). مطهره. (زمخشری). مزود. (دهار). خورجین و تنچه و کیسه ای که در آن آذوقه گذارند. جائی که در آن زاد نهند. انبانی که در آن غدای سفر نهند، جامه دان. (ناظم الاطباء)
توشه دادن
- توشه دادن
- تزوید. (دهار) (تاج المصادر بیهقی). مزاده. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). زاد و قوت دادن. آذوقه دادن:
ماه به ماه می کند شاه فلک کدیوری
عالم فاقه برده را توشه دهد توانگری.
خاقانی.
ز فیض دولت بیدار دیده میخواهم
که صبح را دهم از گریه توشۀ شبگیر.
خاقانی
بوسه دان
- بوسه دان
- دهان
توجه دادن
- توجه دادن
- منیدن
گوشه دار
- گوشه دار
- آنچه گوشه یا زاویه دارد، کنایه از سخن آمیخته به طعنه، کنایه از گوشه نشین،
برای مِثال که از گوشه داران در این گوشه کیست / که بر ماتم آرزوها گریست (نظامی۵ - ۹۰۱)
گوشت دان
- گوشت دان
- دوری طبق و ظرفی که در آن گوشت گذارند
گوشه دار
- گوشه دار
- آنچه دارای گوشه است زاویه دار، آمیخته بطعن و طنز کنایه آمیز، گوشه نشین منزوی: که از گوشه داران درین گوشه کیست ک که بر ماتم آرزو ها گریست ک (شرفنامه نظامی)
گوشه دار
- گوشه دار
- سخن همراه با طعنه و کنایه، زاویه دار
