معرب بنفشۀ فارسی است. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). بوئیدن تازۀآن نافع محرورین و مداومت بر آن منوم و مروح و مربای آن نافع ذات الجنب و ذات الریه و دافع صداع و سعال است. (منتهی الارب) (آنندراج). معرب بنفشۀ فارسی است و بعربی فرفیر نامند و بیونانی ابر. (از تحفۀ حکیم مؤمن). رجوع به المعرب جوالیقی ص 59، 105 و دزی ج 1 ص 118 و شرفنامۀ منیری و الفاظالادویه و بنفشه شود
نوعی از جوهر موسوم به بنفش و آن سیاهی است که به سرخی زند. پرطاوسی با کمی کبودی. سرمه ای است که در آب ریزۀ چشم و تاریکی آن سود دارد. (یادداشت بخط مؤلف) ، آنکه بنگاب تهیه کند. (فرهنگ فارسی معین)
