معنی غمازی
- غمازی
- غماز بودن، سخن چینی،
برای مثال میسرت نشود سرّ عشق پوشیدن / که عاقبت بکند آب دیده غمازی ، ناز و عشوه کردن(سعدی۲ - ۵۱۸)
واژههای مرتبط با غمازی
غمازی
- غمازی
- سخن چینی غمز نمیمه
غمازی
- غمازی
- سخن چینی
غمازی
- غمازی
- وشایت. (مقدمه الادب زمخشری). غماز بودن. سخن چینی. غمز. نمیمه. رجوع به غَمّاز شود:
چو مشک عشق توغماز من شد ای دل و جان
بدیع نبود از مشک و عشق غمازی.
سوزنی.
کسی چه عیب کند مشک را بغمازی ؟
ظهیر فاریابی.
از قمر اندوخته شب بازیی
وز سحر آموخته غمازیی.
نظامی.
نی مرااو تهمت دزدی نهد
نی مهارم را به غمازی دهد.
مولوی (مثنوی)
غمازه
- غمازه
- مؤنثِ واژۀ غماز، بسیار سخن چین، نمام، فاش کنندۀ راز، اشاره کننده با چشم و ابرو، غمزه کننده
مغازی
- مغازی
- مغزاها، مقصودها، مراد ها، مربوط به مغز ها، باریکه های از پارچه که در کناره های یخه یا سر آستین یا میان دو لبه های دوختنی بگذارند ها و بدوزند، جمعِ واژۀ مغزا
غمازک
- غمازک
- تکۀ کوچک چوب یا چوب پنبه که به ریسمان چنگک ماهیگیری می بندند
غمازه
- غمازه
- دختر یا زن زیبای غمزه کننده
غمازک
- غمازک
- اغنیشک چوب پنبه ای که به شست ماهیگیری بندند و آن در آب فرو نرود مگر آن که ماهی به کجک (قلاب) افتد این واژه را برای نخستین بار هدایت در فرهنگ انجمن آرا بر گرفته از غماز تازی دانسته و گفته است: (این بلغت عربی ماند که کاف تصغیر پارسیان بر آن افزوده اند چه غمازی مرادف نمامی است و این چوبک نیز از گرفتاری ماهی بشست اعلام می کند) چوبکی که بر ریسمان قلاب و شست ماهیگیری بندند و در آب اندازند و آن چوبک باب فرو نرود و هر گاه ماهی به قلاب آویزد آن چوبک فرو رود و معلوم شود که ماهی به قاب آویخته است
مغازی
- مغازی
- جمع مغزی، دینرزم ها، جنگ ها، رزمنامه ها
