معنی پیروزجنگ
- پیروزجنگ
- پیروز در نبرد، آنکه در جنگ پیروز شود
واژههای مرتبط با پیروزجنگ
پیروزجنگ
- پیروزجنگ
- در نبردها فیروز. فاتح در حرب. مظفر در رزم. که از جنگ پیروز برآید:
عنانتاب شد شاه پیروزجنگ
میان بسته بر کین بدخواه تنگ.
نظامی.
همانا کزان بود پیروزجنگ
که پیروزه را فرق کردی ز سنگ.
نظامی
پیروز جنگ
- پیروز جنگ
- فیروزه نبرد فاتح در حرب آنکه در جنگها مظفر شود: عنان تاب شد شاه پیروز جنگ مبان بسته برکین بد خواه تنگ. (نظامی)
پیروزجنگی
- پیروزجنگی
- حالت و چگونگی پیروزجنگ:
چو در جنگ پیروزیش دیده بود
ز پیروزجنگیش ترسیده بود.
نظامی
فیروزجنگ
- فیروزجنگ
- پیروزجنگ. (فرهنگ فارسی معین) : فیروزجنگ بودی و از سفرها هیچ بی مراد بازنگشته بود. (چهارمقالۀ عروضی). مردی فیروزجنگ است. (المضاف الی بدایع الازمان ص 47)
پیروزمند
- پیروزمند
- با پیروزیمظفرمنصور فاتح فیروزمند، بمراد رسیده کامیاب: بنوعی دلم گشت پیروز مند کزان گونه دیوی در آمد ببند. (نظامی)
پیروز جنگی
- پیروز جنگی
- کیفیت و حالت پیروز جنگ: چو در جنگ پیروزیش دیده بود ز پیروز جنگیش ترسیده بود. (نظامی)
پیروزمند
- پیروزمند
- پیروزی یافته، به پیروزی رسیده، مظفر، پیروزوَر، کامیاب
پیروز جنگی
- پیروز جنگی
- حالت پیروز جنگ،
برای مِثال چو در جنگ پیروزی اش دیده بود / ز پیروزجنگیش ترسیده بود (نظامی۵ - ۸۲۲)
پیروزمند
- پیروزمند
- Triumphant
