معنی کوچه گرد

کوچه گرد: آنکه در محله ها و کوچه ها گردد (غالبا این نوع کسان رند و حسن پرست اند) : طفل اشکم کوچه گرد آستین از بی کسی است دیده بر حالش ندارد دل گرفتار خود است. (رضی دانش)، کسی که در کوچه ها و بر زنها گردد و امتعه خود را بفروش رساند طواف

فرهنگ لغت هوشیار

کوچه گرد: آن که در کوچه ها بگردد و اکثر این قسم مردم رند و حسن پرست و تماشایی می باشند. (آنندراج). آن که در محله ها و کوچه ها گردد (غالباً این نوع کسان رند و حسن پرست اند). (فرهنگ فارسی معین) :
طفل اشکم کوچه گردآستین از بی کسی است
دیده بر حالش ندارد دل گرفتار خود است.
میرزا رضی دانش (از آنندراج).
، آواره و بی جا و مقام و منزل بر دوش، طواف و آنکه در کوچه و برزن می گردد و متاع خود را می فروشد. (ناظم الاطباء). کسی که در کوچه ها و برزنها گردد و امتعۀ خود را به فروش رساند. طواف. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

کوچه گردی: عمل و حالت کوچه گرد. محله گردی. (فرهنگ فارسی معین).
- امثال:
یا کوچه گردی می شود یا خانه داری، به سرزنش به زنانی که بسیار به مهمانی و گردش روند، گویند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
، طوافی، خانه بدوشی. دربدری. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

فرهنگ گویش مازندرانی

دوره گرد: پارسی است گذر گرد خیابانگرد ولگرد کسی که در کوچه و خیابانها حرکت کند و اجناس مستعمل را خرید و فروش نماید

فرهنگ لغت هوشیار

کوچه بند: در، سد یا بندی که در سر کوچه می ساختند، برای مِثال سیلاب را ملاحظه از کوچه بند نیست / زنهار پیش دیدۀ من آستین مگیر (صائب - لغت نامه - کوچه بند)

فرهنگ فارسی عمید

کوچه بند: سد و بند سر کوچه: سیلاب را ملاحظه از کوچه بند نیست زنهار پیش دیده من آستین مگیر، (صائب)، نشان و علامت حد کوچه ها

فرهنگ لغت هوشیار

دوره گرد: کاسب و پیشه ور که در کوچه و خیابان گردش کند و کالای خود را به فروش برساند

فرهنگ فارسی عمید

واژه‌های مرتبط با کوچه گرد