شالده شالده مخفف شالوده. اساس و بنیاد دیوار و عمارت را گویند. (برهان قاطع) (فرهنگ نظام) (آنندراج) (غیاث اللغات) : رسیده شالدۀ باره اش بگاو زمین گذشته گنگرۀ قلعه اش بدو پیکر. ؟ (فرهنگ شیرازی از فرهنگ نظام). و رجوع به شالوده شود لغت نامه دهخدا
شالده شالده دهی از بخش مرکزی شهرستان فومن. سکنۀ آن 879 تن است. آب آن از رودخانه، محصول آن برنج، ابریشم، مختصر عسل است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2) لغت نامه دهخدا
