نام تاریخی از سلاطین ایران بود که در زمان یزدگرد سوم تألیف شده است. (از تاریخ ایران باستان ج 3 ص 2542) و بعدها مأخذ شاهنامۀ فردوسی گردید. (ازفرهنگ ایران باستان ص 36 و یشتها ص 208). این کتاب بزبان عربی ترجمه شد. (از ابن الندیم) و مترجم آن ابن مقفع بود که آنرا سیرالملوک نام داده است. (یادداشت بخط مؤلف). اسامی شاهان اشکانی در آن مفصل آمده است. در فرهنگ ایران باستان این نام خدای نامک و در ایران بزمان ساسانیان کریستن سن ’خودای نامک’ آمده است
تاریخ. تاریخ سلاطین. (یادداشت بخط مؤلف) : در تاریخ ملوک الفرس بسیار نسختها تأمل کردم که ایشان خدای نامه خوانند کی پادشاه را خدایگان خواندندی، یعنی شاهنامه. (مجمل التواریخ و القصص)
خدای نامه، شاهنامه. تاریخ. (یادداشت بخط مؤلف) : چنین روایت کند بهرام مؤبد شابور اندر کیومرث (نامه) که من بیست و اند کتاب جمع آوردم از ایشان ختاه نامه خوانند و درست کردم، تا ملک بعرب افتادی... (از مجمل التواریخ و القصص)
