جَمعِ واژۀ طس (ج ِ طس، صواب ذوات طواسین است). (منتهی الارب). سورتهای مسمی به طس یعنی الطاء اشارت است به طهارت قدس الهی و السین عبارت است از سنائی لایتناهی ̍ و قیل الطاء طلب روندگان راه و السین سلامت قلوب از ماسوی اﷲ، و یقول ایزد سبحانه و تعالی سوگند یاد کرده به طوبی، درخت بهشت و سدرهالمنتهی. (آنندراج)
دَندانِ آسیا، دندان های عقب دهان که دارای تاج پهن و ناهموار است، نوع کوچک آن دارای یک ریشه است و بزرگ آن دو یا سه ریشه دارد و تعداد آن ها در هر فک ده عدد است، نوع بزرگ آن را دندان کرسی هم می گویند، جمعِ واژۀ طاحِنِه، دَندانِ آسیاب، ضِرس
