رامح. (السامی). نیزه افکن. نیزه گذار. نیزه ور. (یادداشت مؤلف). مسلح به نیزه: همه نیزه داران شمشیرزن همه لشکرآرای و لشکرشکن. دقیقی سپه بود بر میمنه چل هزار سواران زوبین ور و نیزه دار. فردوسی. چو بشنید کآمد سپاهی گران همه نیزه داران و جوشن وران. فردوسی. همیدون پیاده پس نیزه دار ابا جوشن و تیر آهن گذار. فردوسی. ز نوک نیزه های نیزه داران شده وادی چو اطراف سنابل. منوچهری. همه نیزه داران گردن فراز نشان بسته بر نیزه موی دراز. اسدی. کمندافکنان از پس خیل خویش به تیغ و زره نیزه داران ز پیش. اسدی. نیزه دارانش که از شیر نیستان کین کشند خون و آتش ز آن نی چون خیزران افشانده اند. خاقانی. رکاب است چون حلقۀ نیزه داران که عیدی به میدان خاقان نماید. خاقانی. برون رفت جوشن وری نیزه دار. نظامی. ، نیزه بردار. (ناظم الاطباء) : نبود از همه خلق جز جبرئیل به حرب حنین نیزه دار علی. ناصرخسرو
عمل و صفت نیزه دار. به نیزه مسلح بودن. نیزه وری. رجوع به نیزه دار شود. ، نیزه برداری: راضی شده از بزرگواریت دولت به یتاق نیزه داریت. نظامی. اگر دارد سر خدمتگزاری کند مانند مالک نیزه داری. شفیع (از آنندراج)
دارای رشته و نوار جمع ریسه داران. یا ریسه داران گیاهانی که اندام رویشی آنها از ریسه به وجود آمده است. گیاهانی که ساختمان سلول آنها از سلولهای ساده و یک نواختی بنام ریسه میباشد تالوفیتها
