معنی کارابین
- کارابین
- نوعی تفنگ لوله کوتاه سرپر، قرابین
واژههای مرتبط با کارابین
کارابین
- کارابین
- نوعی تفنگ کوتاه و سبک که مدتی طولانی مورد استعمال سواره نظام و شکاریان پیاده اروپای غربی بود، نوعی مدبر که در کوهنوردی هنگام استفاده از طناب بکار برند
کورابین
- کورابین
- بمعنی کوبین باشد و آن ظرفی است مانند کفۀترازوی بزرگ که از برگ خرما یا از لیف خرما یا از نی بافند و روغن گران مغزهای کوفته را در آن کنند و در شکنجه درآرند تا روغن از آن برآید آن را به عربی معدل خوانند، (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، در جهانگیری و سروری و رشیدی این صورت نیامده، مصحف کوبین است، (حاشیه برهان چ معین)، و رجوع به کوبین شود
کاربین
- کاربین
- کاربیننده، کارشناس، کاردان، ماهر،
برای مِثال شکر ایزد را که ما را خسرویی ست / کارساز و کاربین و کاردان (فرخی - ۲۶۳)
کاربین
- کاربین
- کارشناس، کاردان
کاربین
- کاربین
- کاردان، کارشناس
کاربین
- کاربین
- آنکه کار را بنگرد، کاردان، کارشناس:
شکرایزد را که ما را خسرویست
کارساز و کاربین و کاردان،
فرخی،
کاربینان که کار او دیدند
از خداترسیش بترسیدند،
نظامی
کارولین
- کارولین
- نام ناحیه ای در آمریکای شمالی
پیرابین
- پیرابین
- پریسکوپ (Periscope) یا پیرابین دستگاهی که به دوربین متصل است و به مدد آن نماهای بسیار سر بالا، بالای نقطه دید، زوایای عجیب و غریب، جلوه های ویژه و ماکتی را فیلم برداری می کنند.
پارافین
- پارافین
- جسمی که سفید و نیمه شفاف که از روغنهای سنگین نفت به دست میاید
